مُمتاز. مُفتَخَر / نایاب. بەهادار.

تَفاخَرَ. إفتَخَرَ. تباهی / خۆی هەڵئەکێشا. شانازی ئەکرد. لە خۆی بایی بوو. لافی لێدا.

(موتەئەخخیر - mute’exxir)

پاشکەوتوو، دواکەوتوو.

خۆهەڵکێش. فشەکەر. بایی. لەخۆبایی.

(موتەفاخر - mutefaxir)

نازین، خۆهەڵکێش، بەخۆنازین، بەخۆفشین، فڕناخ.

مُتباهٍ / خۆهەڵکێش. فشەکەر. بایی،. لەخۆبایی.

(مەفاخیر - mefaxir)

شانازی و فەخران.

مُتفاخِر. مُتباهِ / خۆهەڵکێش. بایی. لەخۆبایی. فشەکەر.

رمەای که شب در صحرا می ماند
گلهٔ گاوها
چوپان گاوها

ڕەووگ

ڕەوەی شەو بە کێو
گاگەل، گاران
شوانی گاوان

(باک.): گاگەل

نَخرِ. بالٍ. مُتَفَتِت / پووکاوە. رزیو. کلۆر. شیبۆتەوە.

«نا.» ١- ئەنجام و دوایی کارێ یا شتێک: با بزانین ئەم کارە ئاخری بەچی دەگا. ئاخری ئەم مانگە دەچێتە بەغدا. □ «سەت ساڵ بکەی بێگانە پەرەستی، ئاخرییەکەی دینی نشوستی». شۆڕەژن من لە هەوەڵ پێم نەکوتی ئاخری حەزرەتی شێخ تێت ئەکوتی «مەلا: گمـ.» ٢- دوایی، دواڕۆژ، عاقیبەت: ئاخرشەڕ. ئاخرت خێر بێ.

«ئمـ.» بۆ سەرکۆنەکردن، لۆمە یا داوای نەکردنی کارێک. □ «کوڕە ئاخر وازی لێ بێنە»، «ئاخر لە سەر چیم هەیە غەیانی». «تحفە: ج٢- ٢١٥» : ئاخر ئەمە کاری کردنێیە؟ ئاخر نەچی باشترە.

«سـ.» هەر شتێکی لە چاو هاوچەشنەکانی خۆی لە دوای هەموانەوە بێت: ئاخر شەوی پاییز، ئاخر ڕۆژی جەژن، نەریمان ئاخر کەس بوو هات. // هەوەڵ، یەکەم.

مس

مس

روز پسین ماه، انجام ماه.

بن مانگ، دوایی مانگ.[دوایین ڕۆژی هەیڤ]